Çaste poetike me poetin;Gëzim AJGERAJ

Sonte me natën

———————

Me natën sonte u grindëm deri vonë

jo dhe rrallë zihemi e shtyhemi me njëri – tjetrin

se kush ta ngritë flamurin e bardhë me mëngjesin

vërtetë ajo më ka mundur shpesh e dorëzuar

por as unë mangët nuk ia kam lënë

sonte bluam bashkë në mullirin e kujtimeve

nga Alpet ikëm mallit diku në vërrina

një nga një i shpalosëm fletët moteve

fëmijëria po rritej ndër lisa të Malësisë

rinisë mishëruar ideali i pranverave të kuqe të Kosovës

që hapin po ia ndiqnin me hënën bishat e zeza

arratia i kish mbetur porta e vetme e shpëtimit

koka ndër duar dhe një grusht mbi shpinë

sonte me natë s’ vumë gjumë në sy

se kush do të ia dilte m’ atë anë me flamurin e bardhë

e t’ia tregonte përrallën më të bukur mëngjesit

të zymtë alpik

dhe fletës së bardhë e mallin e arratisur larg

/www.QendraPress.com/