Çaste poetike me poetin:Gëzim AJGERAJ
Pas tre dekadash nëpër Malësi
———————————————–
I kam pas lënë do këngë dhe do dëshira ndër kulla
të këndojnë epit dhe shpresave për të nesërmen
tek guri i vatrës ngroh i kam me zjarr
që të mos mërdhihen moteve të përmallta të mungesës
telin e këputur të çiftelisë që s’pata kohë t’i ndërroja
dhe melodinë e lënë përgjysmë nën helmin e hasmit
fjalën e cunguar në fletoren e kujtimeve mes bibliotekës
plisin e bardhë si bora e Sharrit aty mbi rafte në odë
rininë e lëvjerrë shesheve me grushtin lart për pakëz dritë
rrjedhën e lumenjve që flladiteshim sa herë na digjej balli
kujtimet e vogëlisë përmbi gurët e cokaqeve në lagje
dhe misërniket që avullonte ndër flakën e çerepit
vrapin gjyshes tek më ndiqte pas me djathin në dorë
dhe sa e sa kujtime që i dogji hasmi në bibliotekën e kullës
tek po ndërronin epokat nga terri i robërisë në dritë …
2.
Udhët na i vodhën ëndrrat e i hodhën harrimeve
zjarrin e dëshirave e shuan nëpër motet e Alpeve
motet një nga një na i zbardhën mbi kokat e thinjura
as gjurmë s’i lanë kujtimeve, as nam e nishan për kthim
na i përvëluan dëshirat e s’lanë gjë pa e djegë
urat e miqve na i këputën një nga një deri në harrim
se kush me mallin në gji djeg kandilat e shpirtit
dhe ndizet flakë nëpër ylberet e përmallshme
himni i kthimeve shpresa e vetme e ëndrrave të përditshme
dhe grushti i dheut i cunguar në skajin e shamisë
si kujtim i përjetshëm në mos-harrim
për kthimin e madh që pret diku në një skaj moshe
3.
Tek shoh imazhet e vjeshtës dhe këto peizazhe idilike
në Malësi
këngën e zogjve e blegërimën e deleve plot nostalgji
në ato livadhe ku këngët mbushullonin për çdo pranverë
dhe fyellin e çobanit tek i frymon këngët e jetës
bujkun në ara tek hedhë farën e grurit për motin tjetër
nën atë fëshfërimë plepash ku shkundet vjeshta
atje nën vërrina gurgullimat e lumenjve luajnë
tingujt e freskisë
nëpër vreshta ku shijojmë ëmbëlsinë e verës
e me frutat e pemëve mbushim tavanet të shtruara
me kashtë
as dimrit s’ia kemi ngenë se pyjet na mbulojnë
eh, Malësia gjallon bash si në kujtimet e moçme
dhe nëna plakë ende s’i është dorëzuar moshës
bulmetin plot dhe dardha e molla rrush nga vreshtat
pa çka se mosha mua e asaj na i kanë zbardhur kokat
malli na ka përvëluar e loti sy s’mban më komandë
se jemi djegur për së gjalli nëpër ylberet e largësive
e kthimet me vjeshtën e mbi tri dekadave lotojnë etjeve
por kënga nëpër Vërri përsëri merr jehonë
Tetor, 2021, Malësi e Vërrinit
/www.QendraPress.com/