Çaste poetike me poetin;Gëzim AJGERAJ

S’MË NJOHU KULLA, PEMA E GURI…

—————————————————

Kur na mori vera e na riktheu plot mall

s’më njohu kulla pema as guri tek porta

mbuluar merimanga pluhur degë e bar

Stinët kishin ikur moti e ishin plakur pa ne

grila merimangës tek porta e barishte të lëvjerra teposhtë strehëve

dhimbëshëm pikonin pritjes e pyetnin kush je

Kur zbritëm atje plotë mall bashkë me verën e vonë

i hoqëm dhimbjet kullës pemës e gurit barishtet

dhe tek pastaj na njohën

——————–

FRYMËZIM

——————-

Na deshi një kohë e zymtë kandil për njeriun

me një fjalë drite në sheshin e zjarrtë

së nesërmes pak dritë veten një qiri

se kush digjej për fjalën, kush për frymëzim

se fjala hante hekur dhe ndizte zjarrin në gji

kund na i lidhnin gojë, kund na i ndiznin kandil

xhandari i bënte rojë edhe qiellit përmbi

se mos ndizej një rreze e territ bënte dritë

se kush në flakë guximi territ t’i bënte dritë

në mos dhe fjalës sonë një kandil për dritë

i duhej ndezur guximi, muzës i duhej rritë

se kjo etnia jonë na donte frymëzim për dritë

me fjalën plot shpresë terrin e shponim përditë

na deshi dhe një etje, na kërkoi e lumja ditë

atje ku na kërkoi i ndezëm kandil e dritë

për vete një qiri në dorë, fjalës plot rritë

na deshi e uruara, na deshi e bardha ditë

/www.QendraPress.com/