Çaste poetike me poetin;Kujtim HAJDARI

KUR TI JE LARG

—————————-

Errësira tërheq këmbët zvarrë, me përtesë,

skutat e thella të qytetit ende përgjumen,

rrahja e hapave të mia e zgjon këtë mëngjes,

dhe i ndjek hijet e natës që të përhumben.

Para meje, si një yll i ndezur, që bie,

e më pas lë një fasho drite në galaktikë,

vijnë kujtimet për ty e zhdukin çdo hije,

dhe pse dielli s’ka dalë, qyteti ynë ndrit.

Më vijnë dhe këngët plot tinguj këtë mëngjes,

që mbushën me fllad e aromë vitet tona,

buqeta kujtimesh, të freskëta, me vesë,

që sot, nga malli, m’i sjell ëmbël jehona.

Dhe dita qesh e më duket se ka vënë krahë,

me qiejt gazmorë, të paanë kërkon të matet,

kur zemra të kujton e si e çmendur fillon të rrah,

kur, magjepsur, pas kujtimesh vrapon të kapet.

Kur ti je larg ndodhin çudira pa emër,

ditët mbledhin lule t’i nisin bashkë me këngën,

tsuname e tërmete tundin shpirt e zemër,

netët rrinë zgjuar e flasin me yjet e hënën.

/www.QendraPress.com/