Çaste poetike me poetin:Qerim BAJRAMI

Frymëmarrje

Me frymëmarrjen e motmotit

sikur ikin ditët

e nën akrepa bien orët e fundit

frymëmarrjet

palohen si mote të ndara

duke ua thënë lamtumirën njëra –tjetrës,

e bota, për katër stinë

është më e vjetër,

për katër stinë

një vit më e re!

Rreth vetes e diellit,

toka nis rrethin e ri,

këtë natë gdhendim

synimet e jetës sonë.

Pas i lëmë gjurmët

e rritës.

E, jeta lëviz

i ngjet njeriu, lumit …

Ne ecim drejt kohës

dhe secila rrugë

na shpie në një breg tjetër

të jetës

në një këngë,

në një dashuri…

Kjo është jeta!

EKSOD – DHEMBJE NËNE

Derisa çante ‘Akropolisi’

me rrëmbim e gulçim

errësirën e natës,

rrotat e mbytura

rënkonin

maleve të Bavarisë

prej Alpeve

deri në Karadak!

Dremitje, fërfërimë

Kaltërsia e qiellit

Në horizont

si prej ëndrre.

Dritëhija e diellit

duke hyrë në dhomë

feskuar faqeve të murit,

e era luan me degë

drurësh,

poshtë e lart.

Dielli

sa herë lindte,

sa herë ngrihej,

mbi Majën e Hisarit,

ledhatonte Gurin e Shqipes.

Buzë rrugës, në lumë laheshin,

në aromë lulesh, kopshti,

dielli, me erë dheu.

Njerëzit

akoma bredhin rrugëve

të Evropës së luksit

pa shpresë për jetë.

Shembje ëndrrash!

Turbullirë, alkool, kokainë.

Fati ynë,

“parajsë e premtuar”.

Eksod – dhembje nëne

fytyrë me hije të zbehtë

sypërlotura.

Retë lëvrijnë shpejt

Majave,

Alpe e Karadak!

METROPOLEVE

/Vëllait tim, Arifit, në Gjermani/

Sa e sa net metropoleve

poçet derdhin ngjyra blu.

Ai duke shëtitur, provon

ndjenjën e largim – afrimit

kah vendlindja…

Sa e sa herë

agu e gjen metropoleve

në rrugicën “Neu Gasse”

në hotelin “Park Caffe”

nën presionin e zhumhurit

duke pirë kafen e mallëngjimit.

Enterieri në “Park Caffe”:

Një pikturë

që shpërndan ngjyrën e kuqe

si pllohë gjaku!

Në derë abazhuri!

Ai, ulur në kolltukun e butë

vetë me buzëqeshjet efemere të të huajve!

Fjollat e tymit të cigares

lakadredhin,

zhdavaritin sfondin pa ajër.

Pas mesnate qielli i bruztë vdes!

Ngjyra e purpurt fiket!

Mall në kukëza

i kurbetit me zgjebe

në një askezë

që ec e s’ndalet.

E, pagjumësia

i sjell

vargjet e një kënge djepi

që nëna në vendlindje

ua këndon foshnjave.

/www.QendrePress.com/