Çaste poetike me poetin;Selim TAHIRI
Sa krenoheshim me ty
———————————-
Mbi shtëpitë e tua, rrugë, fushë e mal
Dielli, tërë arin e tij e kishte lëshuar
Dita ikte me përtesë, shumë ngadalë
Dukej se edhe ajo, në ty ishte dashuruar.
Si në pëllëmbë të dorës, të kisha ty përpara
Ballin po ma freskonte një fllad i lehtë
Te Shtëpia e Kulturës shikimin e ndala
Aty ku niste kënga, pastaj, ikte, merrte dhenë.
Sa krenoheshim me ty, sa gjallëri kishte atëherë!
Rrugëve tua, dëgjoheshin zëra deri n”mëngjes
Po sot, pse je kaq i heshtur, kaq i mjerë?
Ata që të braktisën, a do t’kthehen ndonjëherë?
/www.QendraPress.com/
