Çaste poetike me ;Qazim THAÇI
Sytë e tu i ngjajnë pranverës së dashurisë
————————————————
Rastësia është vetë mrekullia e jetës
Kishte thënë i madhi i shkencës antike
Kur në thellësinë e zemrës kalëron dashuria
Atëherë kur kjo lojë e lashtë bëhet art i jetës
Ti Albanë po zbret në shkallë të vargjeve të mia
Me afshin e trembur të vajzërisë
Kurse unë me këngë krahaqafë
Në kalanë e çikës po thuri mitin e besnikërisë
E si ta masim jetën kur ajo bashkëdyzohet
Me sytë e tu që i ngjajnë pranverës së dashurisë
Apo me këngën e lashtë të Selman Kadrisë
Kur fjala ka kod besën e atdheut deri në amshim.
