Çaste poetike me poeten;Valbona Hadri

Dritarja e shpirtit

———————————————

Sapo kishte rënë muzgu,

Strukur në verandën e shtëpisê,

ndieja ajrin e ngrohtë dhe

afrimin e një Pranvere.

Drita e një hëne të plot

Frymësoi pamjen e natyrës.

Aq sa shihte syri, kopshti bëhej një me pikturën e një artisti tê famshëm.

Errësira shpaloste kujtimet…

Sa të mira, e sa tê trishta….

Të zbehura me kohën ,

por në rikthim të qetë bashkë vetminë.

Ngadalë me njē pëllêmbë dore hapa derën e shtëpisë .

Errësira e kësaj mbrëmje iku.

Ndërsa ,dritarja e hapur e jetës solli imazhin e ripërtëritjes.

Valbona R.Hadri

17.05.2022