E diela me poeten;Landa Molishti

PSE PO HESHTIM?!

————————————-

Pse po heshtim, o populli im,

Kur mërzia, ka lëshuar rrënjë.

Zemrat, sa nuk dalin nga gjokset.

Kur buzëqeshjen, ta ngrinë në buzë?!

Pse po heshtim, Nëna Shqipëri po loton shumë…

Ku janë trimat dhe trimëreshat,

Pse na iku guximi, të veprojmë,

Pse po heshtim, gjaku shqiptar është derdhur lumë?!

Nuk ditëm, as po dimë të ruajmë lirinë?!

Pse po heshtim, para lotëve të nënave sokolesha,

Atyre, që gjithçka dhanë për Shqipërinë.

Për bijtë e tyre dëshmorë, trupi ju dridhet si purteka,

Pse po heshtim, për mundimet dhe zhvillimet…

Me djersët e ballit, nga sakrifica të etërve tanë,

Luftuan për barazinë, që na mungon sot,

Pse hajnat faqezinj, po na sundojnë anembanë?!

Pse përditë i durojmë, të tallen me heronjt tanë?!

O sa tmerr?! Në emrin e tyre vjedhin, tradhëtojnë…

Bëjnë pazarlliqe me pasurinë e atdheut, aq lehtë.

Pse nuk e heqim, sëmurjen më të keqe, që po na sjellë gjëmë?!

Nga gjendje e tillë katastrofike, gjendje tejet kaotike,

Nga atdheu pandalshëm, po ikën rinia jonë heroike.

Dhe, ikjen e gjakut të ri, qetësisht po e vështrojmë?!

Vrullet rinore po derdhen, nuk e dinë, as ku po shkojnë.

Pse kujtohemi që kemi atdhe, vetëm në ditë festash,

Përsëri e përsëri, idhshëm po heshtim përballë së keqes…

Flamujt t´i valëvisim me krenari, nga heroizma brezash.

Ata si krimbat po i thajnë pemët, me rënien e gjetheve të vjeshtës…

A po mendojmë, o të uruara brezni; ju pyes me ngashërim.

Ne, çfarë po ju lëmë brezave të ardhshëm, për krenari,

Çfarë përgjigje do t’ ju japim, për

trashëgim…

Për ardhmëri, për të uruarën tonë, Nënë Shqipëri?!

Athinë 24/4/2021