E diela me poetin: Çerkin Bytyçi
YJET NA DHUROJNË ËNDËRRA
Disa yje, në natën më të gjatë,
erdhën te ne, u lëshuan nga lart.
Buzë detit i pritëm krahë hapur,
dhe urrra, vrapuam yjet për t’i kapur.
Sa na u skuqën faqet dhe duart!
Ndoshta pyetni: – Ç‘lojë me ta filluat?
Secili e morëm nga një, i përqafuam,
për dëshirat e tyre n’lartësi biseduam.
Thanë se për të gjithë fëmijët në tokë,
në nënqiell ndodhet nga një yll shok.
Buzëqeshje dhurojnë me vezullim e dritë,
netët me ëndërra për t’na i bërë ditë.
Yjet u kthyen si zogjtë duke fluturuar,
e ne e vazhduam gjumin t‘lumturuar.
Edhe disa pulëbardha ishin n’këtë ndodhi,
e këtë, ju e besoni, por të tjerët nuk e di.
(çb., 22.08.20)
