E diela me poetin :Sabit Rrustemi
DHOMËZAVE TË SHPIRTIT TIM
——————————————-
Dita që ikën niset pas teje
ku mbete
ku
me shqetësimin tim trazon udhët
natën që përvidhet mbi ne
pahetueshëm
Asnjë pëshpërimë gjethesh
a psherëtimë shpendi
mbetur pa fole
nuk dëgjohet
as edhe gjëma ime
që e hesht me forcë
Tej dritares
enden vetëm mendime të trishta
dhe shikimet pa adresë
Ai hap yti
ajo fjalë
ka ngrirë diku
nëpër grimca të padukshme ajri
Ku të të gjej
Andej kah s’je kot kërkoj
aty ku rri nuk të shoh
a zjarrmojnë dejtë e mi
zjarrmojnë
Vendpritjet shumëzohen
sekondat shndërrohen në orë
orët në vite
e vitet në dritën e syve të mi
nuk gjejnë prehje
Me duar shtrëngoj brinjët
atë Orë Zemre që rrah
me ritëm të përshpejtuar
e ti nuk jep shenjë
as gjegj
Vetëm pulson
pulson
dhe ritmin e jetës sime
e mat me pulsin e zemrës sate
Oh
po ti këtu qenke thellë diku
ku s’të shoh e vetëm të ndjej
Ritmit të ri të dashnisë sime
frymë i jep
e jetë
prej zemrës së asaj loçke
që bleton sall mjaltë
dhomëzave të shpirtit tim
( 5 – 6 shkurt 2021 )
