E diela me poetin ;SYHEJL HAVOLLI
EMRI YT
_____________
Mbi krahët e lehtë të hënës
E me driterrësirën e yjeve
Emri Yt
Më bie mbi qepalla:
Natën e mirë!
Mbi rrezet e holla të diellit
E me lëngun e vesës
Lot vashe të derdhur
Emri Yt
Më puth faqe e sy:
Mirëmëngjesi!
V E T M I
________________
Nja dy a tri fjalë I kam për
Ty Oj Vetmi
Me vaj në buzë
Sypërlotur sillem vërdallë
Prej Teje
Si prej vullkanit nxjerr zjarr
Unë jam fillikat
Zanin kurrë s’ta kam ni Kur ke gjumë
Fle Kur je e uritur
Të ushqej
Thjesht për qejf
Ah
Po ta dinin lulet
Seç dhembje ka shpirti im
Për mua do të qanin
Si luleloti Ilaç për shpirtin tim
DO TË VISH TI
————————–
Shpirtrat e të vdekurve vijnë afër varreve
dhe qajnë në bregun nëntokësor
Po ti a do t’vish te Shtëpia ime e Përjetshme
a do ta lësh në gjysmë kafenë për hir të dashurisë
Do të vish ti me kurora qëndisur me dorë
Në çdo petale si pentagram gjaku im rrjedh pikë-pikë
ti do të vish te kjo Shtëpi para se të shkulen yjet nga qielli
unë do të bëhem ti do të ta thith
frymëmarrjen me buzën time
Prit o natë prit derisa në krahët
plot gjemba të çel trëndafili.
PO E PËRFUNDOJ ME KAQ
___________________________
Erdha Shikoja kopshtin tonë
Aty ndër kumbullat e mollët
Buzë Llapit që kam shumë mall
Aty pranë shtëpisë
Mblidhnim nektarin e jetës
E lëngun e dashurisë
Në livadhin e dy rinive tona
Besoja se do të të takoja
Të të puthja
Sytë me shikimin tim
Të të mikloja flokët
Me hijen time
Të të thithja lëngun e jetës
Me buzagazin tim Ah…!
Nuk të pashë, se nuk të pashë
Dhe mbeta sikur një zog
Me sqepin e uritur në xham
Më ther parzmin
Ti s’e beson këtë
Por do të vijë një ditë
Ku secili do të shikojë
Me sytë e mallit të kaluarën
Dhe atje do të gjejë
Njëfarë ngushëllimi
Po, më në fund s’e di që s’e di
Ç’m’u desh të ta them këtë
Po e përfundoj me kaq!
E diela me shkrimtarin:Sabit Rrustemi
Premierë mesnate …
NË GJAK KA DASHURINË
Në kopshtin e kësaj zemre
ngjitas meje sythoi
e çeli
Një botë me aromë plot
ma dhuroi
Erërash sa herë u shkund
a shirave kur u qull
imja dorë iu gjend pran
dhe ky trup
Mushkëritë e mia
petaleve të saja marrin frymë
si vetë imja jetë
Ditënetëve
sytë në të më mbesin
e një mal ëndrrash
pas shpirtit të saj shpërfaqen
Shpesh ia shprush rrënjët
shtatin ia drejtoj
e ia shuaj etjen
Dora ime
si flutur lëshohet mbi të
dhe buzët e mia
Lehtas dhe pa fjalë
ajo hapet ngadal
e dashur dhe plot mallë
Një shtresë borë s’ e trembë
As këto ngrica janari
Po u tha
prapë mbinë
në gjak ka dashurinë
Këtu e kam para syve
s’ e tremb as bora
lulen e jetës sime ( 9 – 10 janar 2021
