E diela poetike me poeten;-Barie ÇUPI

E vërteta mendjemprehtë

——————————-

Çdoherë ajrin padukshëm bymuar,

pendëshqyer,komanduar,

e lëkunden sa majtas,djathtas,

të hutuar,

përkulen e ulen degëve,

disa thyhen e disa sërish shpërthejnë,

foleprishur i lejnë

mbulesash të përhimëta resh,

ngrehinash e muresh,

me vrima e të çara për mes,

ligjërojnë lartësish e sublimesh të lashta,

zogjt’me sy si gucka të akullta.

…ndërsa kuisin hartash zagarët,

në erën e tyre përdhosur,

të dalë kolibesh,

dhëmbësh të rëna,

frikërash e inatesh marrosur,

…dy botë veçmas,errësirash trilluar,

shumëfjalësh e fasadash ndërtuar,

shumëformësh e shumëskenash të përlotura,

ca guhasin e përplasen gramafonësh,

e ca në shenjë demonstrimi,

puthen duarsh të ndotura.

…si në trungje të prera,historitë digjen e përflaken,

e djeshmja,rënie e sinjalizuar

dramash e filmash me aktorë sinkronizuar,

ca nuk dinë si filloi,tekstesh formatuar,

ca në mpiksje detërash,

ca nën hundën e të keqit,

shumëkush varur fatit,

e tjerë ikur dreqit.

…ca kombe barkfryrë,

e ca kërthizën të sheshtë,

ca tjerë mërgatash,shitur e blerë,

lëkurë nxirë e lëkurëverdhë,

ca buzësh mpirë e ca gjuhën prerë.

Ku kokë pa qafë,apo qafë pa kokë,

foltoresh kush e kush,të shkisë ndonjë qokë,

shqipja me dy koka,me një trup sa një lis,

kobshëm e poteresh,

qiellit përtypet,

lot e qesh në kompromis,

shalon mendimesh,të zbusë ashpërsinë,

në vena ka forcën,dritën e lirinë,

e sotmja me plisin e bardhë bërtet,

në eshtra stërgjyshërish

ku ka hisen e vet,

e vërteta kohës i del mendjemprehtë,

ku tërheq një çoban,do gjindet dhe një shteg,

ku ka një sofër,besa mbyll çdo vragë,

kush shkundet e ndahet,

ngel’ushqim për të m’dhatë.

/www.qendrapress,com/