E diela poetike me poeten ;Shpresa Zurnaci
ZERİ İ HESHTUR
Jam ne trup të trazuar
që kërkoj të thēras,
bërtas por askush nuk dëgjon
përveç heshtjes thellē nën dhe
Kërkoj ndihmë kush s’më dēgjon
Gjindem thellē në këtë humnerë
Në këtë gropë thellë nën tokë
gjenden dhe shumë trupa të tjerë
Më mungon mua një këmbë
tjetrit dora i mungon
disa trupa përgjysmuar
disa sytë nuk shohin dot
Jemi trupa gjysmë të kalbur
kërkoj ndihmë kush s’mē dëgjon
jemi si fantazma t’humbura
veç të kemi nga njē varr
O njeri ti qē pushon
që je ulur për mbi dhe
të thëras a më dēgjon
po harrova zë nuk kam
T’i tregoj gjitha çfarē pashë
sa masakra nē këtë dhe
se këtu ka burra gra fèmijë
sa i dogjen sa i vranë
Por askush nuk më dëgjon
dua të flas e t’ju tregoj
se ku gjenden trupat e tjerë
ca i hodhën diku larg
Ca i quan në Serbi
kurse ne mbetëm kètu
duke pritur ditë për ditë
Njē fēmijë fillon t’vrapojë
dua flokët t’ia lēëmojë
kam shumë mall për fēmijēt e mi dhe pēr gruan që qan çdo ditē
Ne dëgjojmē rrēnkime nēnash
ne dëgjojmë vaje çdo ditë
që të kemi t’paktën një varr
ku t’na qajnë e t’na vajtojnë
Por ne të humbur ende mbesim
O njeri a më dëgjon
vazhdoj thëras po zë nuk kam
mbi një fantazmë të humbur duke pritur gjatë e gjatë Shpresa Gashi Zurnaci