E diela poetike me poeten; Teuta Shaqiraj

TË DUA ËNDËRR È PAFAJ …

———————————————

Me c’fjalë magjike,

më ngjite lart, atje mes ëndrrave,

mi ndez, i përflak t’shpërndara netëve….

Si avulli i ngrohte prej tokës

që shtratin befas braktis

të tretët një me renë

Sublimen e sublimeve ta grishë

Mes orësh fluturake,

kthyera parë e mbrapsht

si stinët e harlisura që ngrohin

e ftohen një cast.

Ky trazim m’a grisi natën

lakuriqësinë e virgjër të shpirtit

E pafajshmja ëndërr

mirazh real, mes tokës e qiellit?

Si pika mbi i – të , magjiplotë

yjet sodis.

Dua të zbres poshtë me zemrën që

ndjell frikë,

lehtas pa peshë ndjehet

trupi im.

Jam unë a ngjasia e shembëllimit tim?

Zemra e përzhitur,

me flutërzat në bark, pulëbardhë unë,

e flatrat i ngre hark .

Ëmbëlak,

me harkun si shtizë graviteti

mallin zbret ngadalë…..

Unë, puhizë deti .

Teuta Shaqiraj