E diela poetike me poeten;Alab Sibel
Lehin Si Dy Qentë
“”””””””””””””””””””
Atje ku zërat gjithmonë ushtonin
Si dy qentë e egër ata të dy
Kundër njëri tjetrit luftonin
Njëri plakë i vjetër tepër
Tjetri më i ri shfaqi si i egër !!
Me fjalë grindeshin si qentë e rrugëve
Për një tok djerrë e tpa punueme
Dikur shok e ishin shumë miq
Sot janë kundër njeri tjetrit si dy armiq
Flasin e grinden si qentë gojë fëlliqtë
Duke gjujtë fjalë të rënda njeri tjetrit mbi kurriz!!
Ata kur erdhën në ktë botë
Nga barku i nënave të tyre
Pa asgjë erdhën në këtë botë
Se mendojnë aspak këtë gjë
Se jabanxhi si të gjithë njerëzimi
Kanë lindur e kanë me vdektë me hy në dhe !!
Do të jenë kalimtar rasti
Edhe këta të në këtë botë të trazuar
Të dy tpa mëshirë e lakmitarë
Vetëm tok me uzurpuar vetëm tokë
Me zhurmën e tyre gjuhë qençe e trazuan
Mbarë ni botë tu fjalosë vetëm për tokë !!
Asni vlerë se kanë me hakë
Të dy të bezdis’shëm si qentë endacakë
Andej e ktei si kapo – hajvani
Nga gjuha e lehjes së tyre me intriga e tensione
Nuk ka kush qe i pajton
As me priftë e as me hoxhë
Se janë të etur veq për tokë !!
Dita e lindjes së çdo njeriu
Fatet e jetës i kryqëzoi veriu
Jugu solli dallgë e furtuna
Ata të dy lehin si qentë me gjuhë barbare
Vjellin helm si japin pesë pare
Nuk e dinë se kjo jetë është veç kalimtare !!
Sikur toka e mbet djerrë
E mbushën me ferrë e dalën fare
Le të enden ata të dy si qentë
Me gjuhën e tyre të indinjuar
Lakmitarë nëpër pazare
Me marrë tokën të dalën fare !!
Autore — ALAB SIBEL
Dt-18-03- 2022
