E diela poetike me poeten;Fatime Kalimashi

JETË
———————
Jetë
Na jep një pikë dashuri ta shuajmë etjen
Një pikë dritë nga zjarri ta ndezim shpresën
Një pikë freski t’ia falim zemrës
Ta ngjallim shpirtin t’i japim forcë ndjenjës

Jetë
I lutem Zotit të na fal një pikë mëshirë
Të dalim një herë nga kjo errësirë
Ka shumë njerëz që jetojnë pa dëshirë
Duan të jetojnë një jetë më të mirë
U janë lidhur ndjenjat me zinxhir
Kërkojnë ta kenë shpirtin më të lirë

Jetë
S’kanë faj njerëzit që vuajnë për mend
Lakmojnë luksin e nuk e njohin të vërtetën
Lakmojnë paranë
Mendojnë se do ta blejnë sevdanë
Besojnë në gënjeshtra duke u mashtruar
E shkelin e diturinë duke e nënçmuar

Jetë
Pse je kaq e pa drejtë
A thua vallë këtë vet e kemi merituar
Nga lakmia interesi krejt jemi hutuar
Të duhemi krejt kemi harruar

Jetë
Edhe pse të dua shumë me ty s’pajtohem
Nuk pajtohem as me disa miq e shokë
As me ata që nuk shkelin mbi tokë
Unë pajtohem veç me njerëz dashamirë
Kur njëri-tjetrit ia duan çdo të mirë

Jetë
Unë të dua shumë dhe dua të jetoj
Çdo moment të kohës tënde dua ta shijoj
Por kurrë nuk pajtohem
Njëri-tjetrin kur e shfrytëzojmë
Ky është mëkat të tjerët kur mallkojmë
Prandaj nuk dimë të vlerësojmë
As mirë e as të lumtur të jetojmë

O jetë
Më je e bukur më je e ëmbël
Jetë e shtrenjta ti nuk ke çmim
E bekuara ti dritë zemre me shpresë
Duke të vlerësuar ty o jetë
E lumtur jetoj e lumtur dua të vdes