E diela poetike me poeten;Nasia Xhemalaj

S’MUNDEMI?!

————————

Ja humbëm fillin logjikës,

dhe ndërgjegjen e bëmë pis,

akuzojmë e fyejm njëri – tjetrin kur s’duhet,

dhe kur duhet, buzëve zinxhirë.

Dritën e shpresës po humbim,

dhe kjo ndodh zakonisht,

sepse një dorë kemi shtrirë si lypsat e gjorë,

dhe një këmbë, se ngremë dot nga moçali i ndyrë.

__________________________________

E SOTMJA ME FYTYRËN E TË DJESHMES.

——————————————-

E lamë të djeshmen në kujtesë të tretet,

i kënduam kur s’duhej kënduar,

i duartrokitëm lavditë e rreme pa ditur përse,

udhëheqësit i bëmë Zota, Perëndi,

vuajtjen në kudhër të durimit kalitëm,

të gjallë si të vdekur ishim mbi dhe.

Rrugëtonim me shpresën martire,

për dyzet vjetë e mbamë thëngjill të ndezur, në shpirt, në buzë,

dhe erdhi è ardhmja e ndritur,

me fytyrë të plakës kurvë. ————________________________