E diela poetike me poeten:Rajmonda Qose SHKOPI

Nën gërmadha nxjerrim kujtime

———————————–

Ferrat e kanë mbytur shtëpinë,

Ku fëmijëria ime hodhi shtat

Ja, atje ishte kumbulla e egër,

Përbri saj një fik i lashtë.

Gëlqeren e mureve e ka zhvatur shiu,

Sa shumë që bie këtu për dreq!

Përroi që erdhi nga udha e sipërme,

E rrëzoi ledhin për fat të keq.

Dritaret u ngjasojnë syve të përvuajtur,

Që luten për të mos rënë në të thellin gjumë

Teksa më shoqërojnë kur u kaloj pranë,

Gojë nuk kanë, por flasin shumë.

Dhe pemët pritën , që ne të vinim

Prehrin e mbushën me fruta plot

Pastaj krahët përdhe u ranë,

U kalbën të gjorat, se nuk erdhëm dot.

Të gjithë me radhë puthën tokën,

Në fillim babai, pastaj nëna ime,

Ndërsa ne, arkeolog udhëve të botës

Nën gërmadhat e shtëpisë nxjerrim kujtime.