E diela poetike me poetin;Rifat Ismaili

DITËT QË S’ JETOJMË BASHKË

———————————————–

Miqve u shkruaj në mesnatë…

Në këtë orë jam me engjëjt.

Muaj të tërë harrimi i fshiva

S’dua t’ia shtoj mundimet vetes.

Në botë kanë vrarë dashurinë

Me thikën e ndryshkur të injorancës.

Ndërsa veprat që doja idealisht

I kam mbyllur me çelës.

Mallkuar errësira e kësaj nate

Që ndan në copa zemrën time!

A mund të jem sa duhet i nevojshëm

Për njerëzit dhe ç’ka mbetet nga ditët?

Udhëtoj me patat e heshtura të vjeshtës

Që ngjajnë me heronj të rrjepur…

Përkëdhel qenin që më vjen pas

Kamarieri im i vetëm.

Restauroj muret e portretet,

Të vetmet viktima të miat.

Miqtë e mi në rafte kujtese kane mbetur

Si libra që mbajnë erë vjetërsie.

Mallkuar vetmia e kësaj nate!

Në heshtje u vë emra kukullave…

Kam bërë mik dhe hundë Pinokun

Në pyll shëtita me shtatë xhuxhët.

Me palaçot mbretërorë u deha

Dhe gjer vonë me ta kam kënduar…

Mallkuar ti, moj natë e pashpirt

Ti vetmi, qofsh përherë e mallkuar!