E diela poetike me poetin;Sabit Rrustemi

 ËNDRRAVE QË M’LANË TUJ KESHË

————————————————–

Asgjë s’mora me vete pos Teje e dola

Udha symbyllas më qiti hapësirave

ku ende frymonin ëndrrat e fëmijërisë

Çka me pa

thesaret e moçme të Gjallnisë sonë

dergjeshin vetmisë mortore midis oborrit

rrënojat e shtëpisë së djegur

të odës

e Flladnikut

nga katrahura e fundshekullit të ikur

Gurët e mureve të dikurshme

ishin shkepur shpatinës kah Lugi i Kronit

si dele të bardha

nën qiellin e hapur

pa zë

pa hije e gjëmë

nën diell e shi e nën erë rrezbiteshin

Syri s’e kapte asnjë zog në fluturim

madje as ty

sëpaku si përftim

kah Shteki Arës

a Hija e Dardhës Ujce Vere

Mungesa e gjithçkaje

që mbushte poret e boshatisura të jetës

shihej kudo

dhe më gostiste me mallë

dhe vetëm me mallë

Ti

sikur u fshehe diku në mua e vetëm s’më le

kësaj dite që s’ka të sosur

Midis i Verës është moj Zemër

ai beli i hollë i stinës

që i ngjan belit tënd

dhe asaj Atkisë që s’e kam mbërri unë

Dil tash prej atje ku je fshehur

dil se më është mbështjellur filli i jetës

ëndrrave që s’fshihen as lihen

lëmsh janë bërë diku

kah Funi i Kronit

e s’po kam qysh i nxjerrë

mësa Ty

Përbirohu për pak kohë nëpër Vrima gardhiqesh

të të shoh

se s’bëhet nami

Mali me maltakohet një ditë

a ne as n’Midis t’Verës

Kot i kënaq ato ego provinciale

fjalësh të mykura

e ndërskamëza inatesh

që t’i kanë lidhur këmbët

Dil më

sa nuk kam shkuar

Në ditën e Midist Verës

krejt ditën e plaka i vetëm

duke t’kërkuar kah ëndrrat që ende s’i pashë

e më lanë tuj keshë…

( 2 Gusht 2021 )