E marta poetike me poeten: Nurie EMRULLAI

Vjeshtë e vonshme

——————————-

Pëllëmba e dorës më çahet
në ajrin e vrazhdë të jetës,
si gjethnaja e misrit që të pret
pasi digjet në brymën e verës së vonshme.
Kullon gjak dhe qumshti gëlon nga
thellësitë e tokës.

Në ç’notë rri gati ajri përreth meje
që vallëzimi i ditëve
më kthen në fëmijë
që turpërohet nga shtati i vet?

Në ç’notë luhet jeta ime,
që nis me zërin e krijimit të ditës,
kur bryma ngjitet n’pemë,
fruti ëmbëlsohet, po gjethi digjet,
e dielli fillon më ecë ndër këmbë,
dhe unë udhëtoj në të.

/www.qendrapress.com/