E mërkura poetike me poeten:-Katerina BARBIERI

Prag dimri

—————–

Dimri e hodhi thundrën plot ngricë,

natyra hesht, ësht në gjum-letargji

gjethet tashmë jan bër dyshek i bronztë,

shtëllunga – tymi tulaten në qiellin gri

Universin un e shoh krejt të bardhë,

veshur me vello si nuse virgjëresh,

shpirtin mē nduk një erë e paqtë,

peisazh-parajsë dhe un perëndesh

Njē erë dhjetori fryn sot në qytet,

e ftohtē ,e akullt, e kristaluar,

gjirin me drita mbushur si det,

profum prag-festash, dehur-frymuar

Dhe un si fëmij, shoh me kureshtje

një shpresë-dhurat, pres me padurim,

në syt e njerēzve të mbjell buzëqeshje,

dhe veç pranverë në shpirtin tim!

Në udhën time

Mes kujtimesh rri qëndisur,

gjoksit t’vjeshtës ndezur flakë,

muzgut t’zi fshehur-bitisur,

në shtrat ëndërr e pafat

Hije e natës si kusare,

më trazon shpirtin pa mëshir,

qesh e tallet bën hajgare,

mē zhyt shpresën në delir

Shpresa myket nëpër degë,

dhe dëshira në pellg shuar,

shtratit t’vjeshtës zbehur-fletë,

ankth-trishtim disi bashkuar

Hapit t’vjeshtës nëpër udhë,

dritë-ylberi n’sytë e mi

qiellit t’shpirtit s’humbet kurrë,

shtegut t’jetës simfoni!

Katerina Italy 0.8.12.2025!

/QendraPress/