E mërkura poetike me poeten;Abide Peci GASHI

NË DEGË TË MOLLES

—————————

Në degën e mollës,

një zog qan

Dhembshëm i frikësuar,

nga vetmia,

Po kërkon ,

kopenë e zogjëve,

Por, ata fluturuan,

herët në agim ,larg nga avlia!

Vajton dhe rënkon,

për zogjtë që janë ikur,

Dielli me rreze,

po e përmallon shumë,

Në degën e mollës,

gjethet duke çukitur,

Shpirti i mbytet,

Oqeanit me lot!

Eja, duke e thirrur,

fillova ëmbël t’i flas,

Zog i dashur,

dhe unë do të bëj miqësi,

Iku nga frika,

mos e mbyllja në një kafaz,

Ah! Nuk e dinte,

s’ e doja t’ i falja vetëm dashuri!

Doja t’ i tregoja,

s’ e dhe unë jam e vetmuar,

Dhe kishim gjëra,

të përbashkëta,

Të gjithë njerëzit e mi kishin mërguar,

Dhe t’ i thosha s’ e dhe unë,

po kaloj çaste të rënda!

/www.QendraPress.com/