E mërkura poetike me poeten;Arta ZAJMI

NDONJEHERE

————————-

E dhembshmja përqafon te shkuarën,

Ne vlugun e vuajtjes pa fre,

Shpalose kujtimet e kohës,

Asgjë s gjason me atë qe rrodhi dikur,

Mbeten vrage zemre për ta ndier me thelle vuajtjen,

Edhe shkrimi i ditarit tim mbeti përgjysmë,

Ne fletën e bardhe shkronjat humben ngjyrimin.

Ne kohen e bukur ,vazhde kujtimesh.

Aty ku lëndina thërriste me jehonën kumbuese,

Te pathënat e shume fjalëve.

Ndonjëherë bej sikur fle,por ëndrrat me zgjojnë,

Ato qe gjallërojnë mendjen time,

Shpesh kërkoj ne cepin e dromcave pak lumturi,

Bredh aty ku rrita ime la gjurme.

Ndonjëherë me duhet te eci ne rrugët plot jete,

Ku frytet e lumturisë me kaliten .

Arome dashurie mbështolli zemrën ,

Ne agun e ditës u ngroha ne vatrën plot jete.

Aty ku gjallëronte e bukura rini,

Ne përqafimin prindëror te kujtoj ty.

Ndonjëherë kam mall për lagjen ku jetova,

Se gjerat e bukura aty i shkrova

Ndonjëherë me mungon shoqëri e bukur,

Ne lojërat e lëndinës se gjelbëruar.

Ndalem e them c është kjo ftohtësi,

Ngado njerëz me brenga ,sa shume bezdi.

Nder supe ato thellohen me tej,

Vetëm kujtimet e dikurshme i ndiej.

E bukura jete qahet me halle,

Kërkoj kujtimet qe me mbajnë gjalle.

Ndonjëherë! /www.QendraPress.com