E mërkura poetike me poeten;Drita FEJZA

MARSI I LAVDISË

————————-

Dhe kështu vazhdon historia,

E dashura e vogla ime Aria.

Çelën, si lulet e para të pranverës,

U rritën sikur shqiponjat, me krenari.

Mësuan shkronjat e para dhe fjalën “Lavdi”,

Në djep, pëllumbat gugatnin, mësonin fjalën e parë.

Nëna u qëndiste, ëndrra të bukura, që ktheheshin në përrallë.

Rrituni, rrituni, o bij, se toka kërkon trima,

Trima për liri,

dhe toka, hijerëndë, nuk bëzante;

hijerëndë dhe burrat.

Gjumin e bënin me armët, ngjeshur, ti mbronin kullat.

Në stuhi, fryu era, çoi larg kushtrimin.

Tanke e ushtri kishin msyer Drenicën,

Të pamundur t’ua bënin të çanin shtetrrethimin.

Babai shikonte qiellin e vrenjtur, u vrejtë dhe Nana.

O bij, ju past, nëna sot hana, po pritojka me dalë.

Nesër do të dalë dielli i lirisë, të ju puthë në ballë.

Heshti për një çast, gjithë Drenica.

Heshti, e gjithë Kosova.

Dëgjohen luftimet, tym e flakë, kulla e Jasharajve në zemra tona.

Mbaj mend se si loti na e përshkoi shpirtin.

Loti i përshkoi rrugët, përshkoi dhe qiellin.

Loti i lavdisë, dritë shpirti i tyre, në rrugët e lirisë.

Mjafton për sonte, të pastë gjyshja.

Ti je e vogël, rrëfimi është i gjatë.

Një ditë do të tregoj historinë për të bukuren Besart.

/www.QendraPress.com/