E mërkura poetike me poeten;Minire Rukovci HYSENI

NËNË HIJEN E JETËS!

—————————————–

Nënë hijen e jetës dhe asaj molle të vjetër

në mendime tretur dhe shumë i trishtuar,

qëndronte i strukur gjysmë i mbështetur

dhe numëronte ditët që i kishin mbetur.

Pranë trungut të madh por të vjetruar,

me zanat ndërtuar, vërehej një kasollë

Tani edhe ajo, është duke u rrënuar,

si ai trung i tharë, që ka veç dy-tre mollë.

Ai trung i tharë, në fillim të asaj rruge,

e cila të shpie drejt e në qytet,

plaku i heshtur shihte me sytë e përlotur

dhe priste çdo ditë, ata që e lan vet.

Një orë e gjysmë për Bajram të Madh,

gumëzhoi nga zëra plot, kasollja e vjetër.

-” Ndoshta do vijnë prap, t’ua dëgjoj zërin”

nëse jam gjallë për Bajramin tjetër.

Fliste me zë të vogël që mezi i dilte nga goja,

për jetën dhe ditët që i kishin ikur.

Bisedonte, me qiellin, tokën, edhe mollën!

Ee, çtë bënte tjetër, ky plak i braktisur?!

/www.QendraPress.com/