E mërkura poetike me poeten:Shpresa DHIMA

VJESHTA NË SHPIRT TROKET

—————————————–

Qielli u vrenjt ,filloi të lotoj

Grizh e vjeshtës në shpirt troket

Gjethet diku verdhojnë, diku jeshilojn

Mozaik ngjyrash në sfond të lirë.

Sa më vret vjeshtë, sa më vret,

Por kjo erë e freskët si fllad i lehtë

Kujtimet mi sjell siç do vetë

Kur në gjoksin tëndë, aroma s’ishte pak.

Fëshfëritjen e gjetheve dëgjoj

Zërin tënd si një melodi më sjell

Kur krahëve më pushtoje e më thoje :

Syve të tu dashurinë kam shkruar.

Ç’është dashuria të pyesja…?

Dhe buzëqeshja më endej në fytyrë

Zemra tik-tak fortë trokiste…

Dhe e jotja pa dyshim.

Ç’është dashuria …?

Vështromë në sy e dashur ,

Më thuaj brenda tyre çfar sheh ?…

A s’është thellë tyre një detë dashurie,

Aty je ti, dhe unë që lodrojmë.

Syve të tu një oaz lumturie

Shpirti dhe zemra përhumbej aty,

Mes ëndërrimeve bashkë ëndërronim,

Në shpresën e pafund…

Atëherë veten pyesja…

Pse rend pas teje ,

Dashuria jote më ka verbuar,

Dhe s’mundem dot nga zemra të largoj.

Kjo vjeshtë në shpirt la veç mjegull

Troket mbi plagët ende porsambyllur,

Pak nga pak fillon i gërvish me dhimbje…

Shirat sado të bien, s’mund t’i fshijnë.

Kujtimet rizgjohen , krahëve tek më pushtoje,

Ftohtësi e vjeshtës , ngrohtësisë tënde ndizej

Dashuria në djep të saj më përkundte…

Aromë e puthjes , mbetur buzëve.

Kjo vjesht në shpirt troket mbytur,

Si trokëllitja e kalit kur kërkon të zotë

Thellë zemrës dallgësh ngrihet…

Dallgët i përplas, dhe i ngre shtatë ballë.

Vjeshta në shpirt , si pikat e shiut pikon,

Bashkë me trokitjen , hapat e tua trokasin,

Çelin ëndrrat që në shpirt zjarrmojnë,

Që zemrës zjarri mos të shuhet…,

Ç’është dashuria a s’më thua ?…

Shpresa Dhima@@

/www.QendraPress.com/