E premtja poetike me poeten:Barie ÇUPI

Shëmbëllesë me frymë jete

————————————-

…derdhur ajrit

përthyer dritës,

aty ku shpërndahen e zgjerohen zanat,

zani i gru’s bahet erë e shi,

rrenqethet e pezmatohet ylberesh jeta,

pishat faqes shpatit rrisin qerpikët,

guralecëve të zallit lëpihen leshterikët,

zhvishet rrejshëm pema,

ky cikël në përjetësi.

…e dushqet prap shumëzohen,

e prap thinjen brymës së vjeshtës,

në bark të kohës qullna tolloviten,

qiellzash tek -tuk shtërzohen,

si nën guackën e breshkës,

s’andejmi bërtasin të madhnueshëm,

trofe burrnore sfidohen,

ca grahama tirren tinëzare,

trysni,pazare,

artificialë,

në lëkurën e mavijosur të gru’s

shtendoset ditë e marrë.

…fole fatesh njerëzore,

veshur me frymën e rrugës,

xhubletë e akullt,

e ftohur nga inate gungaçe,mizore,

një i madh autor më kujtoi mëkatet e Judës,

jeremisur afshesh pa droje.

…derdhur lajthitjesh

shifra të lashta i kishin hyrë në hak edhe Zotit,

amullish,gërmuqur e mbarsur,

ndërlikuar këta të sotit,

hallakatur,

n’fyt të gru’s një lëmsh moçalor që prej motmotit,

…vorbuj mjegullash qullin mëngjese,

stinës së kristaltë i filluakan ditët,

fundvjeshte,

një zemër pompon deri matanë horizontit,

nuk luan vendit as përroi e as mali,

në inde shkumëzon malli,

i shtangun,

i mërtisun,

sa një obelisk fuqia e lotit.

në kokërdhokë të syrit

shpërbëhet,

drita e fildishtë vargjesh krisun.

rrëzojnë të fundit gjethe pendët e korbit,

sërish në kurba zhgënjimesh burgosej,

pauza heshtjesh,

shëmbëllesë me frymë jete,

një gulçimë në gjoksin e gru’s

plandosej,

përftonte gamën optike,

qante dhe qeshte.

…në shesh pastaj sa një diell

u ulën plot tinguj,

në rrokje,

në ikje,

në poezi

në mendjen e gru’s u çua peshë

një zjarr i brishtë pa kortezhi,

shpërthim i papërfillshëm,

pa marre zbrazet truri,

shkasin e nguliten fjalët edhe pa terezi,

reshjet mërdhasin stinën,

shpirti gru’s ndrydhet,

ditës vrapon e ëndrrash natën përplaset,

thyhet breshëri,

në zheg e në të ftohtë,

kohës prap nuk i qaset,

në gotën e verës len buzëkuqin e saj,

si violinë e drunjtë,

aromë jargavani apo melodi,

si Venusi yll,shkëlqen kollaj,

gëzon e nuk sprapset…qesh e qan si fëmi.