E shtuna poetike me poeten:Mimoza Maria AJDHOMI

MIMOZAT E PORTRETIT TIM

—————————————-

Qetësi marramendëse në dhomën time,

një mesnatë nga të tjerat disi ndryshe.

Sytë e mi humbur te korniza përballë.

Pse m’u duk befas se aty ishe?

Shkund veten e tëra dhe të pyes:

– Është vonë, nuk ke fjetur akoma?

Përgjigje kërkoj në sytë e tu.

Si t’i mposht ndryshe orët e vona?

Jo, aty s’mund të ishe ti. U marrosa?

Aty ku portreti im ishte dikur,

ti vetë e zgjodhe fotografinë time,

me ngjyrë të verdhë kishe lyer atë mur.

Ty mimoza të pëlqente të pikturoje,

me ato e rrethove portretin.

Dikur qeshja me shpirt kur me thoshe:

– Do doja me të verdhë ta pikturoja detin.

/www.QendraPress.com/