Fryma e së dielës poetike me poeten;Rajmonda MALECKA
Agron Sadri Gjocaj, Arif Demush Gjocaj
Duart shkund qielli mbi male, mbi fusha, mbi rrugë,
Mbushet me dritën e syve të fëmijëve n’gjurmët e etërve,
Nga mëngjesi e deri në mbrëmje horizontet bëjnë zhurmë,
A thua vazhdojnë të na thonë akoma historinë nëpër vjete…
Sytë lëshon qielli mbi male, mbi fusha, mbi rrugë,
E në petkun e drurëve të lartë derdh gjelbërimin e pa anë,
Ah, arrnue toka shqiptare e malet nga flakët e nga zjarret e lufta,
Shihni kodrat, drurët e djegur, ende plagët në trup i kanë.
Dhimbjen le qielli mbi male, mbi fusha, mbi rrugë,
Si sytë e nanave e motrave e si dhimbë e babait krojet pikojnë,
Tek-tuk një kapotë e çarë, një këpucë apo një libër i çarë,
Po s’asht askundi trimi, n’vetminë e pritjes dhe reliket lotojnë.
Loti i faqeve të hënës bie mbi male, mbi fusha, mbi rrugë,
Kanë pa dhimbshëm e dhimbjeve sytë e saj nëpër mote,
Po i duhet me ecë, deri në mëngjes patjetër duhet të dalë në cep,
Se vjen dielli, asht’ turp me i ligshtue për trimat e kësaj toke.
Juniku i lashtë sa lashtësia e kësaj toke me njerëzit e vet,
Ngriti qenësinë e vet, mbeti në kullat, n’burrni pa prà,
Shikoni si vijnë muranat, varret, përmendoret e gurët varg,
Dorë pas dore, brez pas brezi, kangë pas kange, me bà kushtrim e zà.
N’pazmoren e vume në gjoksin e historis së Junikut,
Duart e luftëtarëve të përjetshëm, ia zbuan rrufetë, vetëtimat,
Ka lëshue pambarim borë e shi, mot pas moti qielli mbi këto anë,
Po s’ka mujt me i tremb, as me i tutë e as me i ndalë trimat.
Zgjaten rrugët e Junikut deri n’bjeshkët ma të larta,
S’kanë ndalue e as ndalet udhëtimi i lirisë në dejet e tij,
Rrugët janë si kujdesi i nanës e si zgjuarsia e babës, me na ruajt,
Kujdesi i përjetshëm i tokës sonë nanë e bij…
N’diellin e mëngjesit t’alfabetit të shqipes dy “A” të Junikut,
Rendin Agron e Arif Gjocaj, ta zënë diellin e ndezë shqiptarë,
E dinë dy trimat, nëse nuk ecin këmbët, ecë e nuk ndalet amaneti,
Zakoni jonë i moçëm në çdo moshë me qenë luftëtarë.
/www.QendraPress.com/
