Fryma poetike e së dielës me poeten;-Rajmonda Qose SHKOPI

Për ty Poezia ime!

———————————

Të kisha braktisur në honin e kohës

Prej vitesh

Në një nga dhomat e errëta të shpirtit

Mirëpo një mbrëmje, kur dielli u shtri

në përjetësinë e mbylljes së ditës,

nata solli ca stuhi të furishme.

Dallgët e shpirtit u trazuan,

u ngritën aq lart, saqë

frika mos ishe mbytur ,

më solli tek ty.

Ti rrije strukur ….

T’u afrova…

Lehtë të preka ,të mos thyeja brishtësinë e pafajësisë tënde.

Në sytë e tu rrezatimi shpërtheu si një meteor shkëlqeu.

Kur shtrive krahët e mpirë, pasi hoqe litarët e kohës , u shpërndanë si xixëllonja perlat e figuracionit letrar

Dhe vallëzonin rreth nesh epitetet dhe metaforat..

Krahët e tyre na çuan lart.

Drejt ëndrrës që për vite mbaja në sirtar

Udha jonë u ndriçua nga mijëra yje

Ti shkëlqeje si diamant

Më shumë se dikur

E dashura,besnikja Poezia ime.

/www.qendrapress.com/