Fryma poetike e së dielës me poeten;-Vjollca ALIAJ

Në stacionin e parafundit

————————-

Akaciet më nuk janë,

në stacionin e parafundit

kokën kthej me përtesë

në vendin

ku tashmë beton kanë mbjellë.

Ndiej shushurimën,

kujtimi tingëllon pranë veshit

në errësirë, i gjallë.

Hijet u ngjajnë përbindëshit në përrallë, nxitoj,

S’ka aromë lulesh të bardha,

petale shkundur mbi flokë,

buzëqeshje,

puthje plot epsh,

mbështetur në trung,

E ftohtë, e rëndë errësira

pas portës.

Drita të zbehta

zbulojnë ndryshkun mbi metal…

Nata mbetet pas,

përplasjen ndjen fytyrës,

fajtore për akaciet e prera pa mëshirë.

Zemërimi i detit mbi beton

pas dritares i zbehtë hyn.

Këngët e lokalit

në stacionin e parafundit

i bëjnë shoqëri.

/QendraPresss/