Fryma poetike e së dielës me poeten;-Zanë MALI

Gjergj zemra që digjet në gur

————————————————

Të morën larg, por dheu yt të fshehu në eshtra

si një grua që ruan në mitrën e heshtjes farën e burrit të shenjtë

Në trupin tënd shqiponja nuk flinte

ajo zgjatej nën lëkurë

gati të hapte krahët si zjarri që kërkon qiellin

Ti s’mbajte asgjë prej të huajve veç frymës sate

që digjte kur ecte

puthje mbi tokën që s’kish harruar aromën tënde

fusha të njohu nga pesha e hapit, kur u ktheve ti

kraharori ndjeu përsëri gjuhën e dashurisë

Princërit u zhveshën nga madhështia e tyre

në hijen tënde që s’ishte terr

trup drite që shkel mbi të kaluarën

burrë mbi dridhjen e tokës që e pret

Në çdo betejë, nuk u ndjeve ushtar

dashnor që thyen heshtjen me rënkim guri

Shpata jote

gjuhë që çante qiellin dhe çlironte fjalën e puthur

Në Albulenë u përkul edhe rrufeja

toka e nxehtë si lëkurë gruaje

të deshi me gjithë gjakun që kishte fshehur në rrënjë

Kur fryma jote u tret, su shua

u shpërnda në damarë të Arbërisë

Emri yt s’është kujtim

është shtrat i hapur nën qiell

ku historia, si grua e përjetshme

pret që ti të hysh përsëri

/QendraPress/