Fryma poetike e së dielës me poetin;-Llesh GJOKA

JEMI AKOMA HERËT

—————————————-

Jemi akoma herët, moti po ndryshon

Në një ditë pa erë gjithë natyra hesht

Syri kap shtëpitë me porta të mbyllura

Më jepet të bërtas fort, gjer në qiell.

Mos jam i çmendur, ku janë të tjerët të më gjykojnë?

Paqja është kjo? Veç disa kafshë gëlojnë

Mjaullima macesh, një gjel mbi kotec

Dhe boria e një benci mbi asfalt më zgjon.

Lëshon hapin me ngut një vajzë dhe sakaq zhduket

Pas lëshon makina një fjollë tymi të zi

Rrugët sërish zbrazen dhe koten nëpër mjegull

Kërkoj një adresë, me dikë të rri.

Pemët me krahë të mavijosura kërcëllijnë

Dita melankolike bëhet avull mbi qerpik

Mos jam i huaj, pa gurin tim në vatër

Rrugët ngado të zbrazura,

duket sikur thonë: Ik!

Jemi akoma herët, nuk jemi krejt vetëm

Mbi kokë flokë resh si mendime të plakura, të zbardhura

Është një garë e rihapur për të nesërmen

Sa vetë do të hyjnë?! Apo të gjthë do të dalin?!

Jemi akoma herët, mbrëmja na plandos të lodhur

Ca bujq vetmitarë kthehen prej fushës

Aroma e tokës nuk ka ardhur në vlagë

Lejlekët bëjnë shfaqje solemne brigjeve të Kunes.

Nuk ka rend lëvizjesh në rrugët rurale

Jemi akoma herët, jeta si gërdallë

Heshtja është si vdekja, s’ka kush e trazon

Sa e largët bota, këtu, në këtë mëhallë!

/QendraPress.com/