Fryma poetike e së dielës me poetin;Gëzim AJGERAJ

Pas tre dekadash nëpër Malësi

I kam pas lënë do këngë dhe do dëshira ndër kulla

të këndojnë epit dhe shpresave për të nesërmen

tek guri i vatrës ngroh i kam me zjarr

që të mërdhihen moteve të përmallta të mungesës

telin e këputur të çiftelisë që s’pata kohë t’i ndërroja

dhe melodinë e lënë përgjysmë nën helmin e hasmit

fjalën e cunguar në fletoren e kujtimeve mes bibliotekës

plisin e bardhë si bora e Sharrit aty mbi rafte në odë

rininë e lëvjerrë shesheve me grushtin lart për pakëz dritë

rrjedhën e lumenjve që flladiteshim sa herë na digjej balli

kujtimet e vogëlisë përmbi gurët e cokaqeve në lagje

dhe misërniket që avullonte ndër flakën e çerepit

vrapin gjyshes tek më ndiqte pas me djathin në dorë

dhe sa e sa kujtime që i dogji hasmi në bibliotekën e kullës

tek po ndërronin epokat nga terri i robërisë në dritë …

2.

Udhët na i vodhën ëndrrat e i hodhën harrimeve

zjarrin e dëshirave e shuan nëpër motet e Alpeve

motet një nga një na i zbardhën mbi kokat e thinjura

as gjurmë s’i lanë kujtimeve, as nam e nishan për kthim

na i përvëluan dëshirat e s’lanë gjë pa e djegë

urat e miqve na i këputën një nga një deri në harrim

se kush me mallin në gji djeg kandilat e shpirtit

dhe ndizet flakë nëpër ylberet e përmallshme

himni i kthimeve shpresa e vetme e ëndrrave të përditshme

dhe grushti i dheut i cunguar në skajin e shamisë

si kujtim i përjetshëm në mosharrim

për kthimin e madh që pret diku në një skaj moshe

3.

Tek shoh imazhet e vjeshtës dhe këto peizazhe idilike

në Malësi

këngën e zogjve e blegërimën e deleve plot nostalgji

në ato livadhe ku këngët mbushullonin për çdo pranverë

dhe fyellin e çobanit tek i frymon këngët e jetës

bujkun në ara tek hedhë farën e grurit për motin tjetër

nën atë fëshfërimë plepash ku shkundet vjeshta

atje nën vërrina gurgullimat e lumenjve luajnë

tingujt e freskisë

nëpër vreshta ku shijojmë ëmbëlsinë e verës

e me frutat e pemëve mbushim tavanet të shtruara

me kashtë

as dimrit s’ia kemi ngenë se pyjet na mbulojnë

eh, Malësia gjallon bash si në kujtimet e moçme

dhe nëna plakë ende s’i është dorëzuar moshës

bulmetin plot dhe dardha e molla rrush nga vreshtat

pa çka se mosha mua e asaj na i kanë zbardhur kokat

malli na ka përvëluar e loti sy s’mban më komandë

se jemi djegur për së gjalli nëpër ylberet e largësive

e kthimet me vjeshtën e mbi tri dekadave lotojnë etjeve

por kënga nëpër Vërri përsëri merr jehonë

Tetor, 2021, Malësi e Vërrinit

/www.QendraPress.com/