Fryma poetike e së dielës me poetin;Gëzim AJGERAJ

NJË ERË E FORTË PO FRYNË

—————————————–

Një erë e furtunë po frynë rreth kopshtit tim

e egër, e pistë e furtunë me rrebeshe e trishtim

me vete po merr lisa, ferra, pemë e fruta me rrëmbim

e unë shikoj me dhembje e si jepem plot zemërim

Zemërohem me erën e me furinë e saj dhe gjithçka që sjellë

nxiu dhe qiellin e prishi motin dhe këtë të bukurën jetë

ajo s’kursen asgjë e gjithçka të bukur me vete merr

furtunë që s’po ndalet thonë u prish koha bashkë me njerëz

Se ku do t’i dalë fundi kësaj rrapullie, një Zot e di

porse furtunë e saj përpiu pemë, degë lisa e njerëz

besa e fshiu edhe njerëzoren mbi tokë e nga qenia njeri

kjo erë e fortë s’po lë gjë me hapin e saj pervers

I ulur në skajin e një bregu e keq i trishtuar

shëmtinë e pikëllimin përmbysës që po mbjell kjo erë

ende përpiqem e mbahem për një rrënje me këmbë e duar

fuqi e saj të mos më përpijë a me vete dhe mua të më merr poezi

/www.QendraPress.com/