Fryma poetike e së dielës me poetin;Urim MEZINI

Një copë shpirti më del mangët !

—————————————————

I përhumbur dukem n’këtë natë të gjatë

Një pjesë e imja,kur bëj apelin,më mungon

I mbështetur në një deng bari të thatë

Krejt jeta ime nëpër mendje po më kalon

Kaloj nëpër mend shumë fragmente t’mija

Të gjitha t’përjetuara e krejt të vërteta

Nuk mungojnë gabimet,as kujtimet e këqija

Nga rrugë e gjatë,t’shumta hallet e shkreta

Një copë e shpirtit ,gjithmonë m’del mangët

Dhe një pjesë e vetvetes gjithashtu

Qysh sa ikëm,lamë vetëm,derën e pragun

As vetë s’po kuptojmë më,ç’po bëjmë këtu ?

Nën’ e babë,duket se na ikën para kohe

Të tërën për vete,kohën e shpërdoruam

Hëna na mori inat e dielli s’na ngrohte

Shpirti kishte t’ftohtë e rrezet s’depërtuan

Pa mëshirë e vrava një pjesë’ të kohës sime

Sot turrem ta gjej borxh,por lodhem kot

Ta rikuperoja,bëra shumë mundime

Por kurrë nuk arrita e ritmin s’e kapa dot

Mundohem kur mundem, të gjej vetveten

Tani që jam më i pjekur,më shpesh e bëj

Rrallë herë e gjejë ,të them të vërtetën

Veç nëse do t’më shtrëngoni që t’ju gënjej.

Më mungojnë, disa copëza të jetës time

Një pjesë e kujtimeve t’mija,që kam kaluar

Por më shumë më mungon,vendlindja ime

Dhe një pjesë e ëndrrave,që mbeten pa u realizuar.

/www.QendraPress.com/