Fryma poetike e së dilës e Majit me poetin;-Gëzim AJGERAJ

KTHIMET E VONA

—————————-

Kur të piqet stina e vjeshta kur të ketë zverdhur

pemët ndër fusha kur të kenë mbuluar tokën

e kënga e bilbilave të jehojë ndër vërrina

Nëna, eh, nëna, rrushin kur të ketë vjelë ndër vreshta

e mbi rafte të ketë radhitur ftonjtë për nipat e largët

dardhë e mollë kur t’i ketë vënë mbi shtrojat e kashtës

strehët kur të kenë shteruar lotin e dhimbjeve

udha tek oborri të ketë humbur barit

porta të jetë mbytur ndryshkut

kur të mos na njohë më as qeni i shtëpisë

e as loket më kur nuk na presin ulur para portave

fëmijët e lagjes kur të lajmërojnë një të panjohur

kthimet tona të vonuara kur do të vijnë

të mjerët ne, sa qenkemi vonuar – nënëloke

————————————————–

KTHEHU!

————————-

Kthehu tek nostalgjia e lënë diku në vërrina

atje ku prehen zotat e dëshirave të tua

rishpalos një nga një ëndrrat e njoma

të lëna në gjysmë të udhës qysh kur të vodhën ikjet

kthehu në odat ku të pret vendi tek oxhaku

dhe vendi i lënë zbrazët qysh kur babai iku amshimit

as oxhakut s’ka kush t’i vërë zjarrin

plisin e bardhë e ka mbuluar pluhuri në dollap

kërruta e plakut po të pret varur nën hajat

kopshtin i shtëpisë e kanë pushtuar ferrat

kosën e hëngri ndryshku nën strehën e pikëlluar

barishtet vajtojnë mbi të për dorën tënde

deri kur kthimet tua do të dergjen nën prangat e mallit

/www.qendrapress.com/