Fryma poetike e së enjtes me poeten:Mimoza ÇOBO 

TI JE TEMPULL PËRJETËSIE

—————————————————-

Mes mistereve ,nga yjet zbret përherë,

o hyjni pagëzuar në faltoren e yjeve,

aromën femërore shpërndan nëpër erë,

veshur me vellon e gjelbër të pyjeve.

Te ty lulja e jetës,shpirtin e brishtë ushqen,

o hyjni e pagëzuar në burime e kroje,

në buzët e tua, eliksirin e dashurisë gjen,

ai burrë, që di të thith të ëmblën hoje.

Te ty pi gjak embrioni,që do lindi nesër,

me guximin e marrë nga ty,o grua,

esencën e jetës ,buzës do ketë patjetër,

se ti e ushqen me dashuritë e tua!

Kush futet në gjirin tënd, të bëj kujdes,

se edhe nën mish ka filiza të pa çelur,

kush fle në gjirin tënd,i mbetet në kujtesë,

ëmbëlsia që la asaj lugine, pa mbledhur.

PRUSHI YT DJEG ÇDO BURRË

Për burrin prushi yt është furrnaltë , o grua ,

kur ecën sipër thëngjijve , shkrihet si hekur,

kush të prek ty , nuk mbetet pa ndëshkuar ,

zjarri i puthjes tënde , nuk lë burrë pa djegur .

Se ti ke recetën për dashurinë e munguar ,

recetë që zemra jote e servir me dëshirë ,

nga rrënjët e saj gurgullon limfë e bekuar ,

që ndez pasionet e burrit me tinguj intim .

Livadhit gjethehënë frymon për të ,o grua ,

kur sulet si dreri i etur në brigjet e ijeve ,

të njomë shtjekëzat e buzëve me nektarin huall ,

që pluskon nën cipën e hollë të hireve .

Netëve plapurit krahët e djalërisë gazmuar ,

sipër lëkurës tënde , fle e zgjohet i dehur ,

se aty fryjnë fllade ,që s’lënë plagë pa mjekuar ,

aty ngryset burrë e gdhihet foshnje etur .

Se ti mbrëmjeve mbjell farën e dashurisë ,

muzgjeve e spërkat , me eliksirin e shpirtit ,

s’lë të vdesin ditët e bekuara të Perëndisë ,

pa pirë kupën e lumturisë që mbajnë gjirit .

Për burrin prushi yt është furrnaltë , o grua ,

kur ecën sipër thëngjijve , shkrihet si hekur,

kush të prek ty , nuk mbetet pa ndëshkuar ,

zjarri i puthjes tënde , nuk lë burrë pa djegur .

/www.qendrapress.com/