Fryma poetike e së mërkurës me poeten;- Marjola Salataj
HUMBËN NGJYRAT E JETËS
——————————————–
Në kohën e shkuar të gjithë fukarenj
Të rrallë kishin, më tepër se të tjerë
Në sofrën e shtruar me ato pak ushqime
Mikun e prisnin me zemër e urime .
Fjala përshëndetëse në mbrëmje e mëngjes
Si nektar prej shpirti dilte me lezet
Një shtrëngim dore një buzëqeshje ëmbël
Nuk kishte të stresuar e njerëz pa mëndje.
Gjumin e natës e bëje rehatë
Dhe ndoshta krevatin e kishe me kashtë
Zilia , përbuzja,inati ,xhelozia
Pothuajse e panjohur nga gjithë njerëzia.
Sjellja,edukata ,mësohej që fëmijë
Bisedat për çdo mbrëmje kishte çdo shtëpi
Librin si thesar të gjithë e dëshironin
pafund merrnin dije të gjithë që lexonin.
Kishte dashuri me dajo xhaxhallarë
Halla e teze kushërinj të parë
Edhe për gjithë fisin dashuri respekt
Në dasma e gëzime si hoje me bletë.
Sot sa shumë ndryshoi bota anembanë
Të shoh e më sheh e s’themi një fjalë
Në duar telefonat nuk ke më cfar të thuash
Edhe brënda zemrës kushedi sa vuan.
Anembanë botës shpërndarë gjithë shqiptaria
Mbetën shtëpit shkretë ,
harruar njerëzia.
Tek tuk mbetur vetmuar, ndonjë nënë e mjerë
Me sytë lodhur nga loti ,presin dikë në derë.
Mbi karrike sfungjer me tavolinën plotë
Qëndrojmë si statuja me shpirtin mbetur bosh
Nuk ke më çfar të flasësh veç ndonjë thashethem
Dhe nëse ke dëshirë ,tjetri nuk ta ka ngenë.
Ku po shkon kjo botë me ngjyra dashurie
Po humbet gjithçka ,mbeti dielli në hije
Paqja,besimi ,janë kthyer në zhgënjim
O Zot hidh pak dritë, shpëtoje njerëzinë.
/www.qendrapress.com/
