Fryma  poetike e së mërkurës me poeten:-Marsela IDRIZAJ

Kur këmba puthi tokën ,

Zemra ju drodh si era.

Tek ç’mallej me mallin

Mendonte: a do vinte herë të tjera ?

Në prag të shtëpisë ,

Kishte mbetur gjurma e hapit

Gjurmë që I mungonte

Gjurma e të atit .

Në gji I ra nje erë

Aromë prush dhe bukë

Sikur të takonte nënën

Për një çast… gjithçka u duk .

Kur këmba puthi tokën ,

Zemra u drodh si gurë

S’i kishte mbetur vendlindjes

Veç kujtimeve – nur .

/QendraPress/