Fryma poetike e së mërkurës me poeten:Barie ÇUPI

Sot lashë nënën mërzitur.

——————————-

Qenkan thinjur shkëmbinjtë,

veç ca çafka të lodhura,

u përplaskan shpërndarë,

paskan ikur të rinjtë.

Si shigjetë,

një klithmë shpirtit më gjëmoi,

rrebeshet i paskan pirë pleqtë,

çati të kërrusura,

ç’ferra qenkan shtuar,

paska tharë dhe përroi.

Pak zë ere si ulërimë mbytur nën vete,

shkumë e përvaltë dielli digjka dheun,

një glasë mjegulle në muzg,

zbutka vapën,

korrikut i thyeka tehun.

Një vetimë e fshehtë,

çika-çika m’i bëri të gjitha fjalët,

vendlindja ime,

si me pas shkrep rrufeja livadhesh,

vetmia profeci,

në krahët e mallit vdesin të gjallët .

Pafund zogj të butë,

pa u rritur mërgata ç’i përpin,

kryelartë veç demonët rrënojnë fole,

sot lash nënën mërzitur,

sytë e saj pikëllim,

i egër më ka mbërthyer,

një det me zemërim.

/www.QendraPress.com/