Fryma poetike  e së mërkurës me poeten;Dava NIKOLLI

VARGU I EMIGRANTIT

————————————

Me ngjyrën e muzgut mbolli,

fidanin e dritës e të shpresës.

Bukën për t’sotmen e t’nesërmën,

që e vaditi me kripën e djersës.

Vargu i emigrantit jehoi me zë,

e zërin, ia dëgjoi dielli e hëna.

Shqiponjat që fluturuan lart mbi re,

e dridhen tokën nga gjëma!

Vargu i emigrantit, i trishtë,

përditë përtyp dhimbjet e veta.

Është i fort çelik, shpesh i brishtë,

i ndjehet gërhama në vërtebra.

Vargu i emigrantit ka jetën e vdekjen,

syrin e përlotur, gëzimin kaq pak.

Ka britma, mundimin për jetën…

dhimbjet e shpirtit që s’u vë kapak!

/www.QendraPress.com/