Fryma poetike e së mërkurës më poeten:Hyrije JUSUFI
KOHA KUR PLASË PËRDITË
(Preshevës sime)
————————
Sa herë desha të preja rrugëtimin aromën e tokës ndjeva
Përndritjen e zogjve në shtegtim u fala fjalë cicërime amshimit
Luleve të jetës u ndjeva erën përtej lakmive që mbysin shpirtin tim
Në rrënjët tua, lis i fortë
në fisin Ilir mësova ngjyrat e gjakut shqip
Stinët ndërrohen e gjetheve ngjyra u bie
por ti qëndron trungu i lashtë..!
Hapi rrezet e diellit në gjurmët tua shkëlqimi lartësohet përtej harrese
Emri mbijetesë i fateve që shkelen djajtë mbi lashtësinë e nënëlokes
Hijeve mbështjellur sytë kërkonin ikonat
që shekujve i dhanë dritën
Mbi valët e jetës barte emblema heronjsh me shpresën e lirisë…!
Eh ! Ylberi të fali shtatë ngjyrat e bukura në shtatin e nusërisë
Përqafimeve mallëngjyese në pritë tu dilje mbushur krenari
Egërsinë e natës ndër fjalët e bukura shkruar me ngjyra yjesh
Si perlë idealesh mbete që kurrë ikur s’ke valësh qiellit vrarë
Në Preshevë ikë koha…dhe shpejtë mbrëmja bjen si perde terri….!
Është zbehur drita me zemër dridhur rrugëve tua kur kaloj e trishtë
Ku mbeten gjithë ata zëra që zhurmonin pas orëve të historisë sate
Nuk ka më nxënës, as sirena kur kalonin mbi dymijë gjimnazist rrugës
Trotuareve tua nuk ka plisa të bardhë me shpirtë të dlirë njerëzor
Mbyllur murëve të shtëpisë përplasur mes lajmesh të rreme….!
Me kusht a ketë kusht apo pa test
me gurin e ndeshur padrejtësive kufizimit
Pse vallë duhet të kem atdhe të dytë e huaj
andej e huaj këndej në trojet e mia
Në Preshevë, aty ku ik koha si askund tjetër …!
Aty ku gjaku me thërret
Aty ku nuk ngopem dhe etja djeg shpirtin për njerëzit e dheut tim
Ku ata rrinë dhe përbijnë shpresën e të nesërmes së brishtë
Rrinë …
e përhijnë e plasin përditë në thyerjen e shpirtit t’dlirë…!
/www.QendraPress.com/
