Fryma poetike e së mërkurës me poetin;-Hatip HULAJ

NË REPART

———————

Në repartin e tij, aty në një dhomë,

I shtrirë në shtrat një pacient qëndron.

Nga një sëmundje e rëndë, e pashërueshme,

Që një kohë të gjatë lëngon.

Sa herë shkon në vizitë, mundohet t’i japë shpresë –

Një buzëqeshje humane, me shumë kujdes.

Edhe ai e di që së shpejti do të vdesë,

Por fjala dhe qëndrimi i mjekut gjithmonë çon peshë.

– Si je, shoku im? A ke dhimbje, a ke përmirësim?

– Doktor, sot jam shumë i lodhur, m’duket s’kam shpëtim…

Më ka ardhur fundi, jam nisur për amshim.

– Jo, jo! Pse mendon ashtu?

Do të bëjmë kimioterapi –

Shpejt ke me u përmirësu!

Nuk e di a më besoi, por një lot i pikoi,

Ashtu i përhumbur, një ofshamë lëshoi.

Dola nga aty, shkova në dhomën time,

Me shpirt të copëtuar dhe me shumë mendime.

Çdo ditë shkenca e mjekësisë përparon,

Por karcinomat s’mund assesi t’i shëron.

Kërkohen shumë para, kërkohen shumë shpenzime

Për pak jetëzgjatje – me plot mundime.

Së paku t’u krijojmë kushte për fundin e jetës –

T’ua lehtësojmë dhimbjet në shtratin e vdekjes.

26.07.25

/QendraPress/