Fryma poetike e së mërkurës me poetin ;Refki RESHITAJ:

LAMTUMIRË NANË..!

————————————

Mëngjes i zymtë vjeshte, kur erdha me të pa

Si për çdo ditë, prej se në këtë shtrat ke ra,

Në përshëndetjen time, vetëm lëvize me kokë

Në vend të buzëqeshjes, të rrodhën dy pika lotë !

Pranë t’u afrova, ke faqet bukëpugaçe

Dhe me afsh shpirti, ta shtrëngova atë dorë,

Lotët tu ndalën për një çast

dhe buza në gaz të shkoi si me zor !

Po folma një fjalë,

o e dashura nanë

Se ka gjashtë muaj që zërin s’ta kam ndi,

Prej se të kapi kjo sëmujë e randë

Nuk më fole më, veç më shikon me sy ?!

Ti s’ fole, jo nuk më the asnjë fjalë.

Edhe pse për atë zë, shumë malli më kish marr

Por, në vend të fjalës, më shikoje me pikëllim

Sikur doje t’më thoje: Lamtumirë biri im !

Në ato çaste t’u afrova dhe të morra në gji

Siç më merrje ti, kur isha fëmijë

Një zë i padukshëm, në vesh se ç’ më erdh:

E përqafo nanën, e ke për të fundit herë

/www,QendraPress.com/