Fryma poetike e së mërkurës  me  poetin;- Ymret RESHITI

FJALA E PARË NË TAKIMIN E FUNDIT

————————————————-

Më nuk do të jemi bashkë…

Është fjala e parë dhe e vetme, që e mbaj mend

nga takimi ynë i fundit.

Të tjera fjalë nuk më interesuan.

Asgjë, asgjë nga ajo që u tha,

përshtypje nuk më bëri.

Më mjaftoi që ta kuptoja, se të humba ty

më në fund,

e çdo gjë timen mbi këtë dhe.

Pastaj, çfarë kuptimi për mua ka jeta dhe thërrmijat e saja,

të shpërndara në mijëra kujtimesh,

sa të gëzuara, aq të trishtuara.

Çdo fjalë për mua ishte frazë e thatë,

çdo lot ishte vaj i kotë.

Koha për ne ishte e pa kuptimtë dhe minutat më nuk i numëroja.

Në mes meje e teje kishte vetëm trishtim.

Ah, sa shumë trishtim…

Ajo kohë që kaluam më pas, ishte e zbrazët dhe e ftohtë.

Si zemër pa gjak.

Si mushkëri pa frymë.

Kishim mbetur si hije të mekura.

Ajo kohë nuk ishte më koha jonë.

Nuk mbaj mend nëse u shkrehëm në vajë,

nëse u puthem për herë të fundit,

nëse u përqafuam para se me u nda.

Sepse për mua, ndarja jonë ishte qysh në fjalën tënde të parë,

kur më the;

Më nuk do të jemi bashkë.

/www.qendrapress.com/