Fryma poetike e së mërkurës me poetin:Ylli POLLOGATI

MISTERI I NJË ËNDËRRE!

—————————————-

Një puhizë dalë prej dimri,

me klithje ikte.

Sythet e sapo çelura

degëzave të zbehta,

me Ne flisnin,

që “gjithshka të ishte e jona”…

Fjalët mbi heshtjen e vlugut të gjetheve të rëna vjeshtës rrëshqisnin

Dhe aty, një dashuri molepsej…

Shiu sa kishte filluar,

si i një stine në mekje

Këtij ankthi,

belin e saj kërkoja sa më pranë vetes.

E ndrojtur, dorën me të sajën ma shtrëngonte e më thotë:

– Mos ma shkel bardhësinë…

Dhe pse bora,

këmbë kurrë nuk hodhi kësaj stine.

Një ndjesi kjo…

Ah…, kjo ndjesi,

një turtur e vërtet,

ku dhëmbët ndihen si matës dashurie

dhe shpresa endet,

si mister,

deri në frymëmarrje…

/www.QendraPress.com/