Fryma poetike të së dielës me poeten;-Afërdita SALIHU

ISHULL PËRQAFIMESH

————————————–

Me ne lastar filloi t’lulëzonte ishulli i përqafimeve

Dëshmitarë kishim zogjtë tek vinin e pushonin

Ndërkaq u lëshonim udhë cicërimeve

Atyre turistëve që na e bënin ciceronin.

Me ne dhe pranverat vini hershëm, pelush bardhë

Sa për tu kalamendur në vile barbaroze

Aq sa i preknim faqen nanurisur petales së parë

Deri sa josheshim tinguj melidioze.

Aget që pedanterish na i lyente penel qepallat

Horizontit teksa shpalosej hekurosur, të pastër, bilur

Ndërkaq vrikthi u dilte para tellallevet

Për t’na ndriçuar, abazhur.

E ku më të fildishtë gjeje shtratin prehës të shpirtit

Pos në ishullin ndjesor, nën qiellin gri

Aty ku dhe ëndrra s’ndalonte t’qepte ilikin

Për t’ia veshur bashkë, petkun e ri.

Pati dhe zëra nga të gjitha anët përreth

Se ne jetuakam mes shesh ngjyrimesh, trëndelinash.

Ndërsa si feniks ngjalleshim n’mëngjes

Për t’rivdekur mes muzgjeve, grilash.

Porse një natë lakuriqe harruam portën ç’kyqur

Ishulli si duket nuk i thyente dot ligjet

Doemos duhej të ishte vetyshtur

Tatëpjetë rrokullisjes se mos digjet.

Sot, përqafimet mund t’ju ngjajnë n’djerrinë

E mbase mund t’i kenë zënë myku sikur ndonjë muzé

Se nga del një vikamë: s’mund ta përdhos asnjë gjeraqinë

Se qëmoti, aty, zogjtë kanë bërë folé!

/www.qendrapress.com/